Mijn zus.....

……Ook wij kijken terug op 2011, maar dan wel met gemengde gevoelens. Het was voor ons een jaar met hoogtepunten, maar vooral ook diepe dalen. Wij waren al heel raar het jaar ingerold, nadat er bij mijn zus leukemie (CML) geconstateerd werd. Wat staat ons dit jaar allemaal te wachten, vrees je dan….. De fokplannen met TARU werden even in de ijskast gezet, want mogelijk zou ik matchen met mijn zus om haar stamcel-donor te kunnen zijn. Helaas….., maar God dank, mijn broer wel!!! De kans daarop is immers maar 25 %.....
Spannende maanden volgden, hoe zou mijn zus de chemokuren doorstaan en wanneer is ze eindelijk zo ver dat ze naar A’dam mag voor de stamceldonatie? En is mijn broer, met zijn 65 jaren, dusdanig gezond dat hij inderdaad de donor kan zijn?
Uiteindelijk was het dan zover, het licht werd op groen gezet. En toeval of niet: op de dag dat Taru werd gedekt door UMBERTO, kreeg mijn zus haar stamceltransplantaat (van mijn broer) toegediend. Deze dag, 7 juni, zagen wij als een dag die helemaal in het teken stond van nieuw leven.
Taru bleek drachtig te zijn, en mijn zus begon weer te genieten van het leven.
Taru kreeg een nest prachtige pups, en mijn zus 4 prachtige maanden waarin ze genoot van het leven.
En toen sloeg het noodlot toe…. Begin november ging het plots bergafwaarts met haar. Een vervelende Graft-versus-Host reactie ondermijnde haar gezondheid, en deed haar weer belanden in het ziekenhuis. Deze strijd viel haar zwaar, maar ze gaf niet op. Totdat een hersenbloeding de strijd voor haar besliste… Op 30 december is ze overleden, 63 jaar oud….
Het jaar 2011, een jaar waarin leven en dood parallel liepen aan elkaar, is een jaar die wij niet licht zullen vergeten….