Lingen, Duitsland.....

Om 7.45 uur vertrok Henk met TARU, in haar nieuwe veiligheidsgordel, richting onze Oosterburen. Het regende toen nog behoorlijk, maar Henk was nog maar net de grens over of de zon brak door.... Gelukkig maar, want Lingen is gedeeltelijk een buitenshow, zo ook de ring van de Leonbergers, en niets is zo vervelend als showen met een natte hond.... Henk en Taru hebben dus heerlijk kunnen genieten van het lentezonnetje en, zittend in de schaduw, van alle gezelligheid om hun heen. En maar goed ook, want het duurde nog wel even voordat Taru aan de beurt was.
Dhr. Ogorzelski had 55 Leonbergers te keuren, en de Openklasse Teven was de laatste klasse en Taru was daarin de laatste hond (van de 9 teven)…..

Gezellige drukte

Halverwege de middag was het dan eindelijk zover. De Openklasse Teven mochten de ring in. In Duitsland zie je vaak dat eerst de gebitten van alle honden worden gekeurd, op rij, voordat de keurmeester overgaat tot de individuele keuring. Duitse keurmeesters staan bekend als "gebitsfreaken", ze tellen elke tand en kies. Daarom is het handig, in dit geval, om de gebitskaart van je hond mee te nemen. Dan kan de keurmeester het tellen overslaan en hoeft hij alleen maar te kijken of alles "er netjes uitziet”.
Toen Ogorzelski de gebitskaart van Taru had bekeken, en vervolgens zelf haar gebit bekeek, kwam er een lichte frons op zijn voorhoofd. Hij keek vervolgens Henk heel verbaasd aan, wilde graag opnieuw de kaart van Taru zien, en vroeg toen of dit wel de juiste kaart van deze hond was?
Toen ontspon zich een conversatie tussen Ogorzelski en Henk, waarin de heren elkaar niet goed begrepen. Er klopte "iets" niet, tot zover begreep Henk zijn commentaar, maar wat klopte er nu niet.....? Een andere hond werd erbij gehaald, om als voorbeeld te dienen. Een slecht voorbeeld overigens, want deze hond miste een tand....., waardoor de verwarring alleen maar groter werd.  Uiteindelijk besloot Ogorzelski zijn betoog met de woorden: "Ach ja, in Holland nemen ze het altijd niet zo nauw…." (of iets in die trant) en ging over tot de individuele keuring.
Voor Henk was de lol er toen wel af, en hij bereidde zich geestelijk al voor op een eventuele disqualificatie. Toen Taru eindelijk aan de beurt was voor haar individuele keuring, bleek Ogorzelski zeer tevreden te zijn over haar kwaliteiten, maar Henk dacht nog steeds: ja, ja, maar nu....
Vervolgens moesten 3 teefjes de ring verlaten en bleven de 6 teefjes, die een “Uitmuntend” hadden gekregen, nog over. En ook Taru mocht in de ring blijven!! Van die 6 teefjes werden er 4 geplaatst, en jawel: Taru kwam op de 4e plek!! Toen brak bij Henk de spreekwoordelijke klomp, maar hij was uiteraard wel blij met deze plaatsing.
En wat stond er in haar keuringsverslag?? "Kompletten Scherengebiss" of te wel: kompleet schaargebit....

Foto gemaakt door Willy Zomer

Eenmaal thuis, nog helemaal verbaasd, deed Henk in geuren en kleuren verslag van dit alles, en ik begreep direct waardoor deze miscommunicatie was ontstaan:
de gebitskaart van de LHCN (misschien is dit inmiddels weer veranderd, naar ik hoop...) gaf/geeft de nodige verwarring. De hokjes, waarin de kruisjes staan, achter "Schaargebit" (deze hokjes, dus) staan vlak voor "Tanggebit".... Ogorzelski heeft gedacht dat Taru, volgens haar gebitskaart, een tanggebit had en dát klopte niet!!! Die domme Hollanders.....

Afijn, we zijn weer een ervaring, maar ook een beker, rijker.