In Memoriam Maira.....

 

Vanmorgen kregen wij het verdrietige bericht dat MAIRA was ingeslapen. Maira was een teefje uit ons C-nest, een zusje dus van onze CAILIN en deze 2 zusjes hebben samen nog hun 11e verjaardag mogen vieren. En nu heeft Cailin de twijfelachtige eer dat ze al haar nestgenootjes heeft overleefd..... 

Natuurlijk zijn we dankbaar dat de familie zo lang van hun Maira heeft mogen genieten, maar we weten ook dat ze behoorlijk gemist zal worden. Maira had een speciaal plekje in hun hart: hun 1e Leonberger (inmiddels hebben ze er meer) en qua karakter een schot in de roos. Maira vond alles en iedereen lief en aardig en was voor de kleinkinderen, die naast hun wonen, een grote troostbeer. 

Toen wij in 2011 ons C-nestje kregen, en melding hadden gemaakt dat we nog voor 1 teefje een Gouden Mandje zochten, dachten Jenny en Wim (toen zij dit bericht lazen): "Nu of nooit", en belde ons gelijk met de vraag of zij aanspraak mochten maken op deze pup. Bij de kennismaking klikte het gelijk tussen hen en ons, en ons voorgevoel heeft ons niet bedrogen. Maira heeft een fantastisch mooi leven gekregen bij hen. 

Ze groeide op met meerdere honden en katten, en er was altijd wel een kleinkind aanwezig om mee te spelen en te knuffelen, en met een trimsalon aan huis kreeg ze ook de nodige aandacht voor haar uiterlijk. Maira werd dan ook gekscherend "de koningin" genoemd. 

De laatste tijd ging het fysiek niet meer zo goed, Maira kreeg steeds meer moeite om in de benen te komen. En zondag ging het echt mis tijdens de wandeling. Ze zakte door haar achterhand, en met veel moeite en inspanning hebben ze haar nog thuisgekregen. Met de DA hebben ze bekeken of er nog iets te doen viel aan de artroseklachten, ook nog wat geprobeerd om het te verlichten, maar dat bleek niet voldoende... Het was moeilijk om de beslissing te nemen, want Maira was nog zo helder in haar koppie en aan haar eetlust mankeerde ook nog niets. Ze hebben haar die laatste dag dan ook vreselijk verwend met allerlei lekkere hapjes. Maar uiteindelijk werd er toch voor gekozen haar niet langer te laten lijden.....

Het was i.e.i. de bedoeling om haar te laten cremeren, maar daar was een kleinzoontje het niet mee eens. Het idee dat Maira "in de brand gestoken" zou worden..... Dat mocht niet gebeuren. Maira krijgt nu een graf op eigen terrein, en misschien wel onder de perenboom. Want als er iets was wat Maira heerlijk vond, dan was het wel zo'n heerlijk sappig peertje....

Een heerlijke peer als taartje...

Wij weten hoeveel verdriet de familie heeft om het verlies van hun dierbare Maira, maar gelukkig hebben ze Tess, Junah en Suus nog. Deze harige huisgenoten verzachten het gemis misschien. En Henk en ik willen hun enorm bedanken voor alle liefde en zorg waarmee ze Maira omringd hebben. 

Foto gemaakt toen ze 11 jaar oud was.