In Memoriam Baloe....

Slechts 2 maanden geleden waren er nog 3 D-tjes die hun 11e verjaardag vierden, en nu is de laatste van deze 3 musketiers ingeslapen. Zo snel kan het gaan...

Gistermorgen werden we al gebeld door Liesan. Zij deelde hun zorgen om BALOE, en wilde graag weten hoe wij er tegen aan keken. Het werd ons al snel duidelijk. Dit was einde verhaal... Haar loslaten was nog het enige wat ze voor haar konden doen. 

's Middags is Baloe dan ook vredig ingeslapen na een mooi leven te hebben gehad. 

Baloe heeft haar eerste 5 levensjaren doorgebracht in Limburg, en heette toen nog Babou. Ze heeft daar een goede start gehad, maar op den duur had het gezin steeds minder tijd voor haar en ging ze zelf op zoek naar vertier (lees: brak regelmatig uit) Dat gaf nogal de nodige problemen. Uiteindelijk kregen wij de vraag of zij herplaatst kon worden. 

Op deze aanvraag kregen wij de nodige reacties, waaronder die van Liesan en Folkert. En het was eigenlijk hun dochter Wendy die haar vader hierop attendeerde. Deze mensen waren geen vreemden voor ons. Ooit waren zij de eigenaren van Nouschka, een zusje van onze Zabri, en troffen wij elkaar wel eens tijdens een hondenshow. Maar toen Nouschka overleed, besloten Liesan en Folkert voorlopig geen hond meer te nemen. Ze hadden beide nog een drukke baan, en de dochters gingen één voor één de deur uit.

Maar toen ging Folkert met pensioen, en begon het bij hem weer te kriebelen. Wat is er dan leuker om weer een hond om je heen te hebben voor de gezelligheid en om fijne wandelingen mee te maken......

En zo gebeurde het dat op een zomerse dag, in juli 2019, Henk al héél vroeg vertrok, richting het zuiden, om Babou op te halen en vervolgens naar Friesland te brengen, waar ze de naam Baloe kreeg. 

En wat heeft dit goed uitgepakt. Baloe voelde zich gelijk thuis in Friesland en genoot van de aandacht die ze kreeg. Uitbreken wat niet meer nodig......

Liesan en Folkert hebben aan Baloe een hele fijne hond gehad. Maar ook de kinderen en kleinkinderen genoten van haar. Baloe was daar echt op haar plek. 

We vinden het zo geweldig dat ze daar nog 6 mooie jaren heeft mogen beleven. We zijn Liesan en Folkert dan ook héél dankbaar voor alle liefde, aandacht en zorg die Baloe genoten heeft. We beseffen heel goed dat zij Baloe enorm gaan missen. En dat geldt ook zeker voor de kinderen en de kleinkinderen. We wensen hun veel sterkte voor de komende tijd. 

Met het afscheid van Balou is er ook een einde gekomen aan het hoofdstuk Notus-Me Leonbergers. Zij was nog de laatste in leven zijnde telg van een tijdperk, een deel uit ons leven, waar wij met plezier, maar ook af en toe met weemoed, op terug kijken. De Leonbergers hebben voetstappen achter gelaten in ons hart, en die voetstappen blijven we koesteren......