Dit hadden we nog niet eerder meegemaakt, bij geen enkele hond van ons, dus de alarmbellen begonnen gelijk te rinkelen: VLOOIEN? NEE TOCH!!!
Taru voelde zich er niet lekker bij, had weinig eetlust en was koortsig. Dus haar 'onder de arm' genomen (figuurlijk dan....) en naar de DA. Zij kon, evenmin als ik, iets ontdekken wat op vlooien wees (gelukkig......, zucht) Vermoedelijk heeft Taru last gehad (jeuk) van de ondervacht (en ze heeft een dikke ondervacht!) die los liet.
Bepakt met een kuurtje en een zalfje vertrokken wij weer huiswaarts, maar hoe voorkom je nu dat ze wederom aan die wond gaat likken?? T-shirts waren geen succes, die had ze zo weer uit. En zo'n 'lampenkap' om de nek...., ook niet echt prettig voor je hond.
Toen maar eens even gaan googelen, en daarmee kwam ik op een site van Medical Pet Shirts. Voor twee tientjes dé oplossing, en binnen 24 uur in huis.
En zo heeft onze mooie dame een tijdje rondgelopen, in een mooi strak pakje. Ze zag er zeer sportief uit en ze had schijnbaar geen hekel om het te dragen, alleen even opletten dat je de drukknopen open maakte voordat ze naar buiten ging om haar behoefte te doen....
NUPHAR vond zijn Oma woest aantrekkelijk in dit kledingstuk, en was niet bij haar weg te slaan. Alleen waren zijn pogingen er op gericht zijn Oma weer uit te kleden.... Dus het shirt is niet helemaal ongeschonden uit de strijd gekomen, maar ach.... een gaatje is snel gestopt.
Inmiddels gaat het weer heel goed met Taru en lijkt het ergste voorbij. Het shirt kan gewassen in de kast. Maar handig om zo iets achter de hand te hebben!! Dat is mijn ervaring...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten