Zorgen om Nuphar....

NUPHAR is gistermiddag in de dierenkliniek opgenomen nadat hij plotseling ernstig ziek werd.
Donderdagavond begon het met braken, had nog wel gegeten, maar verder was hij alert en hij had geen koorts. Alles leek er op dat hij weer een obstructie had. Als jonge hond heeft hij al tot 2 x toe een kiezelsteen naar binnen gewerkt, die hij er telkens ook weer spontaan uitgepoept heeft.
Ook nu leek alles weer in die richting te wijzen. Wij hadden echter gedacht dat hij daar overheen gegroeid was, hadden hem ook al tijden niet meer betrapt met een kiezel in zijn bek.
Vrijdagmorgen (hij wilde niet eten, wel drinken maar dat braakte hij er ook weer uit) onze DA gebeld. Eind van de middag konden we terecht voor het maken van een foto en verder overleg.

Nuphar had 's morgens nog steeds geen koorts, was wel heel rustig maar hield alles om zich heen nog nauwlettend in de gaten. Dat beeld veranderde echter in het begin van de middag. Hij begon suffer te worden, en plots was zijn temperatuur gestegen naar 40,3!! Tijd voor actie dus.
We zijn direct met spoed naar de DA gegaan, waar hij meer dood dan levend werd binnen gebracht. Alles leek op een septische shock. Zijn temp. was al gestegen naar 40,8....

Chapeau voor Gerda, onze DA, en haar assistenten. Kordaat en adequaat werd er gehandeld. Een infuus werd ingebracht, en er werd gelijk gestart met medicatie en AB. Bloedonderzoek gedaan waaruit bleek dat de nierfunctiewaarden veel te hoog waren. De urine, die afgetapt werd per katheter, was zeer geconcentreerd en bloederig. En inmiddels kwam er ook bloederige diarree los.

En toen was het afwachten.... Gerda was zeer bezorgd, en ik niet minder. Zou hij het halen? Ik ben nog een aantal uren bij hem gebleven, terwijl de temp. wat begon te zakken en zijn ademhaling weer wat rustiger werd. Maar uiteindelijk toch maar naar huis gegaan. Ik wist dat hij in goede handen was, maar hij moest het nu zelf gaan doen. Wat een afschuwelijk afscheid was dat.....
's Avonds kregen we tot 2 x toe nog een update per telefoon: de situatie leek stabiel maar nog wel kritiek. Ik heb die nacht niet lekker geslapen....

de boosdoener???

Vanmorgen kreeg ik het verlossende telefoontje dat Nuphar, naar omstandigheden, de nacht goed was doorgekomen. En ik was welkom om hem te komen bezoeken. Dat was niet tegen dovenmans oren gezegd, en ik begon te janken toen hij, bij mijn binnenkomst, in de benen kwam en begon te kwispelen.... Godendank, hij had de kritieke fase overleefd.
Natuurlijk zijn we er nog niet, hij plast nog te weinig en niet spontaan. De nierfunctiewaarden waren wat gezakt, maar nog te hoog. Zijn temp. was wel weer normaal.
En wat had hij er 's nachts toch uitgepoept??? Een kiezelsteen....... Of hij daardoor toch een fikse darmontsteking heeft opgelopen??