In memoriam Elin....

 

Vrijdagmiddag kregen wij het nare bericht, van een zeer verdrietige Gerieke, dat zij die ochtend hun lieve ELIN hadden gevonden.... Naar alle waarschijnlijkheid een hartstilstand gehad in haar slaap. Zij en Herman waren totaal niet voorbereid op dit afscheid. De avond daarvoor had Elin nog lekker lopen dollen..., en nu dit.

Gerieke en Herman hadden een grote voorliefde voor twee hondenrassen: de Sint Bernard (Herman) en de Leonberger (Gerieke) En als je dan toch veel ruimte  en liefde hebt te bieden, waarom dan niet van beide rassen een hond nemen.....

In 2015 was Gerieke weer aan de beurt om een pup te kiezen, en kregen wij hun aanvraag voor een teefje uit ons E-nest. Uiteindelijk werd het dametje met het oranje bandje het nieuwe huismaatje van hun Sint Bernard Caya.

Helaas heeft deze vriendschap niet zo lang mogen duren. Tot groot verdriet werd er bij Caya, in 2016, een agressieve vorm van lymfeklierkanker vastgesteld..... In 2017 (Herman was weer aan de beurt om een keuze te maken) kwam Famke de gelederen versterken. De rollen waren nu omgedraaid en mocht Elin de kleine Famke onder haar hoede nemen.

Hele gelukkige jaren hebben die twee gehad, maar de laatste tijd werd dit geluk overschaduwd door grote zorgen om Famke. Zij wordt al een tijdje behandeld voor ernstige hartproblemen. Eigenlijk had men verwacht dat Famke eerder zou overlijden dan Elin. Maar binnen niet al te lange tijd zullen ze ook afscheid moeten nemen van Famke....

Wij willen Gerieke en Herman enorm bedanken voor al het goede wat ze gedaan hebben voor Elin, haar een fijn hondenleven hebben gegeven. Maar hun ook heel veel sterkte wensen, nu en voor straks. Want het zal al met al nog een hele verdrietige tijd gaan worden voor hun.

Elin & Famke: binnenkort weer samen.....💕🌈

Aanvulling: Maandag, 18-11-2024, kregen we te horen dat ook Famke is ingeslapen. Ze miste Elin enorm, was erg down sinds vrijdag, en wilde niet meer eten..... 

Wereld Dierendag....

Namens onze NUPHAR, onze haan KAREL en zijn Chickenladies: Een hele fijne dierendag voor alles wat vliegt, kruipt, loopt of zwemt....

Kale Lola....

 Het is al weer enige tijd geleden dat Stephan ons benaderde over de vacht van LOLA. Lola had duidelijk de dikke vacht van moeder TARU geërfd, en na de sterilisatie een echte castratenvacht gekregen. Het onderhoud daarvan werd steeds moeilijker, ondervacht raakte steeds meer vervilt, en volgens de trimmer bleef er nog één goede oplossing over: scheren. 

Stephan wilde graag weten hoe ik daar over dacht en hoeveel kwaad het kon voor de hond. Ik heb hem uitgelegd dat, als de trimmer het aangeeft, hij die raad beter kan opvolgen. Want als de vacht steeds meer vervilt krijgt Lola alleen maar steeds meer last van huidproblemen, e.d.  Oké, ze zal er niet mooier op worden door zo'n scheerbeurt, maar ze zal er wel veel gemak van hebben. En dat is ook wat waard op zo'n leeftijd (10 jaar) 

Dat stelde Stephan gerust, en later kregen we een aantal foto's van een kale Lola, en ze voelde zich inderdaad een stuk beter en had weer meer energie. En wat is nu belangrijker.....

Op de foto's: Kale Lola met huisgenootje Elsa, en op de achtergrond logeetje Nola (Berner Sennen)

D-nest 10 jaar.....

Vandaag vieren deze drie musketiers van het D-nest hun 10e verjaardag. Altijd weer een heuglijk feit wanneer een Leonberger in de dubbele cijfers beland. Dit is niet voor alle Leo's weggelegd, helaas......

Ook het D-nest bestond ooit uit 8 honden, en denken we in liefde terug aan de vijf die deze leeftijd niet hebben bereikt...

Maar vandaag feliciteren we de baasjes van LOLA, BALOE en KOBUS.

🎉🎵🏁

 

In memoriam Dali....

Maandagavond kregen wij het bericht dat die ochtend DALI was ingeslapen. Ze was al een paar dagen lusteloos en moe. Maar die ochtend kon ze niet meer overeind komen en bleek ze duidelijk pijn te hebben. De dierenarts is gelijk gekomen en die constateerde dat het goed mis was: een acute ontsteking aan haar baarmoederhals, die opengebarsten was met inwendig veel bloedverlies. Ze kon helaas niets meer doen voor Dali, en werd er gekozen voor euthanasie om haar verder lijden te besparen.

Dinsdag was voor de familie de eerste dag zonder de altijd geruststellende aanwezigheid, trouw en tomeloze liefde van hun fantastische en relaxte harige lobbes…, zo'n onwerkelijke en onvoorstelbare leegte.

Dali is eigenlijk altijd kerngezond en fit geweest. De trimster bleef zich ook altijd verbazen over hoe goed Dali eruit bleef zien op haar leeftijd, ze leek maar niet ouder te worden. En al helemaal niet in haar gedrag. Nog heel vaak speels en in voor een geintje.

Maar terugkijkend zijn ze ook blij dat veel of onnodig lijden Dali bespaard is gebleven, Ze hebben haar kunnen laten gaan in liefde. Dat paste haar en verdiende ze. "Ze bestond voor 95% uit liefde, de rest was haar😊....,", aldus de familie.

De familie bedankte ons voor het warme nest en de liefde die wij Dali hadden meegegeven. En die warmte voelden zij ook tijdens hun bezoekjes en in het contact met ons. Natuurlijk vinden wij het fijn dat zij dit zo hebben ervaren. Maar het is juist hun liefde, warmte en toewijding geweest waardoor Dali de hond is geworden die ze is geweest. En daar zijn wij hun heel dankbaar voor. Dali heeft een heel goed leven gehad....

Wij wensen de familie veel sterkte met hun verdriet. Dali zal enorm gemist worden.

Nuphar 9 jaar....

 

Vandaag viert NUPHAR zijn 9e verjaardag. Natuurlijk zijn we blij dat hij deze leeftijd heeft mogen bereiken, maar het is ook wel een dag met een grijs randje.... Vorig jaar waren en nog 7 E-tjes die hun 8e verjaardag vierden, maar daarna ging het ineens héél snel. De één na de ander verliet ons en vertrok over de regenboogbrug. Voor ons gevoel véél te vroeg, maar helaas.... Op zo'n dag denken we ook aan hen. 

En nu is het alleen nog zus Elin die wij kunnen feliciteren. Gelukkig gaat het met haar nog goed. Elin wordt wel strammer, vooral 's avonds met opstaan, maar verder gaat het nog supergoed, aldus Gerieke.

Ook met Famke, de 7-jarige Sint Bernhard,  gaat het goed. Ze heeft wel artrose, maar met medicatie gelukkig goed onder controle. Het is een geweldig stel samen.

Wat stramheid betreft: daar kan Nuphar ook over meepraten. Als hij té lang heeft gelegen komt hij wat moeilijk in de benen. Maar als er wat lekkers te halen valt...... 

We koesteren alle dagen dat hij nog bij ons is.

Grootvader Kobus...

 

KOBUS heeft al een aantal kleinkinderen in Nederland, maar 16 april j.l. zijn daar 5 bijgekomen, in Nieuw Zeeland!! 

Zijn dochter ZURI is bij Jake en Ronan gebleven en heeft nu haar 1e nestje gekregen: 3 reutjes en 2 teefjes. Het gaat heel goed met moeder en pups, en natuurlijk zijn we trots dat de genen van Kobus daar verder verspreid worden.

Zie Leonrua Leonbergers

Paasdagen....

 Wij wensen alle lezers van deze weblog hele goede Paasdagen

In Memoriam Boyden....

Gisteren kregen wij het trieste bericht dat BOYDEN in zijn slaap was overleden, liggend op zijn favoriete plekje in de tuin. Voor hem een mooie dood, geen pijn, geen leed, maar voor zijn bazin een heel triest afscheid van haar trouwe maatje.....

Toen onze Cailin in 2015 gedekt was, en wij dit kenbaar hadden gemaakt, werden we al snel gebeld door Léon met de vraag of hij en Mâry weer in aanmerking konden komen voor een pup. Na de dood van hun Ban2 (uit ons B-nest) begon het weer te kriebelen en wilden ze het liefst opnieuw een Notus-Me pup. We wisten hoe goed Ban2 het had gehad bij hun, dus ze waren van harte welkom. En gelukkig bleek Cailin drachtig en werd er een leuk nest geboren. 

Hun voorkeur ging weer uit naar een reutje, en Boyden was de gelukkige bofkont die mee mocht naar het mooie Texel. 

Helaas heeft Léon maar 1,5 jaar mogen genieten van Boyden.... Na zijn overlijden werd Boyden een belangrijke steun voor Mâry. Hij werd echt háár hond. Altijd samen, door dik en dun, konden ze de wereld aan.

Des te moeilijker moet het zijn voor haar om nu ook Boyden te missen. We hadden hun zo graag nog een paar jaar gegund.... We kunnen niets anders dan Mâry heel veel sterkte wensen. 

Lieve Mâry, wij bedanken jou voor alle liefde, vriendschap en zorg die jij aan Boyden hebt gegeven. Hij heeft een fantastisch leven gehad.

In Memoriam BORA......

 Gisteren kregen we het verdrietige bericht dat BORA ingeslapen was. Ze was echt op, aldus Monique (haar bazin) We wisten dat Bora al sinds haar 6e jaar geplaagd werd door Spondylose in haar hele onderrug. Kosten noch moeite werden gespaard om haar, met de nodige pijnstilling, nog een aantal goede jaren te geven. Maar nu was het genoeg geweest....

De familie was mega verdrietig, maar dankbaar voor de mooie jaren met deze fantastische hond (zoals zij Bora beschrijven) Ze hebben volop van haar genoten. En wij weten zeker dat Bora ook volop heeft genoten van haar leven bij Monique, Kaj en kinderen. 

Toen ons D-nest was geboren en Monique vernam dat één van de teefjes de stamboomnaam Deborah zou krijgen, had zij een lichte hoop dat dit teefje aan hun toegewezen zou worden. Want zij had al de naam Bora als roepnaam in gedachten voor hun nieuwe huisgenoot. En toen na de pup-test bleek dat Deborah een goed match zou kunnen zijn met de familie, waren ze ook heel gelukkig.

Bora en Dixie

Gelukkig werd Bora ook goed geaccepteerd door Dixie, de Canadese Leonberger die al bij de familie woonde. Ze hadden Dixie in Canada als pup gekregen en in 2008 is ze meeverhuisd naar Nederland. In 2017 moest helaas afscheid genomen worden van Dixie (11 jaar oud) 

Een aantal jaren was alle liefde en aandacht voor haar alleen, maar in 2022 deed Noortje, ook weer een Leo-meisje, haar intrede. Natuurlijk moest Bora even wennen aan zo'n kleine druktemaker, net zoals toentertijd Dixie ook even tijd nodig had om aan haar te wennen, maar alles kwam goed.

Bora en Noortje

Gelukkig heeft de familie nu Noortje om hun verdriet wat te verzachten, het gemis wat minder groot te maken. Het zal vast nog even duren voor het verdriet een plekje heeft gekregen. Maar de herinneringen blijven..... We wensen de familie heel veel sterkte. 

Maar wij willen hun ook bedanken voor alles wat ze gedaan hebben om Bora een goed hondenleven te geven. En het dametje heeft het héél goed gehad. De warmte, de liefde, de zorg waarmee ze Bora hebben omringd was grandioos. 

De laatste Kerstgroet van Bora aan ons....
Rust zacht lief meisje.