In Memoriam Baloe....

Slechts 2 maanden geleden waren er nog 3 D-tjes die hun 11e verjaardag vierden, en nu is de laatste van deze 3 musketiers ingeslapen. Zo snel kan het gaan...

Gistermorgen werden we al gebeld door Liesan. Zij deelde hun zorgen om BALOE, en wilde graag weten hoe wij er tegen aan keken. Het werd ons al snel duidelijk. Dit was einde verhaal... Haar loslaten was nog het enige wat ze voor haar konden doen. 

's Middags is Baloe dan ook vredig ingeslapen na een mooi leven te hebben gehad. 

Baloe heeft haar eerste 5 levensjaren doorgebracht in Limburg, en heette toen nog Babou. Ze heeft daar een goede start gehad, maar op den duur had het gezin steeds minder tijd voor haar en ging ze zelf op zoek naar vertier (lees: brak regelmatig uit) Dat gaf nogal de nodige problemen. Uiteindelijk kregen wij de vraag of zij herplaatst kon worden. 

Op deze aanvraag kregen wij de nodige reacties, waaronder die van Liesan en Folkert. En het was eigenlijk hun dochter Wendy die haar vader hierop attendeerde. Deze mensen waren geen vreemden voor ons. Ooit waren zij de eigenaren van Nouschka, een zusje van onze Zabri, en troffen wij elkaar wel eens tijdens een hondenshow. Maar toen Nouschka overleed, besloten Liesan en Folkert voorlopig geen hond meer te nemen. Ze hadden beide nog een drukke baan, en de dochters gingen één voor één de deur uit.

Maar toen ging Folkert met pensioen, en begon het bij hem weer te kriebelen. Wat is er dan leuker om weer een hond om je heen te hebben voor de gezelligheid en om fijne wandelingen mee te maken......

En zo gebeurde het dat op een zomerse dag, in juli 2019, Henk al héél vroeg vertrok, richting het zuiden, om Babou op te halen en vervolgens naar Friesland te brengen, waar ze de naam Baloe kreeg. 

En wat heeft dit goed uitgepakt. Baloe voelde zich gelijk thuis in Friesland en genoot van de aandacht die ze kreeg. Uitbreken wat niet meer nodig......

Liesan en Folkert hebben aan Baloe een hele fijne hond gehad. Maar ook de kinderen en kleinkinderen genoten van haar. Baloe was daar echt op haar plek. 

We vinden het zo geweldig dat ze daar nog 6 mooie jaren heeft mogen beleven. We zijn Liesan en Folkert dan ook héél dankbaar voor alle liefde, aandacht en zorg die Baloe genoten heeft. We beseffen heel goed dat zij Baloe enorm gaan missen. En dat geldt ook zeker voor de kinderen en de kleinkinderen. We wensen hun veel sterkte voor de komende tijd. 

Met het afscheid van Balou is er ook een einde gekomen aan het hoofdstuk Notus-Me Leonbergers. Zij was nog de laatste in leven zijnde telg van een tijdperk, een deel uit ons leven, waar wij met plezier, maar ook af en toe met weemoed, op terug kijken. De Leonbergers hebben voetstappen achter gelaten in ons hart, en die voetstappen blijven we koesteren......

In memoriam Lola...

"Voor elke hond bezitter komt dit moment veel te snel..." , zo begon Stephan zijn bericht. 
Helaas hadden ze LOLA moeten laten inslapen. Ze kon bijna niet meer lopen ondanks de pijnbestrijding, en toen kreeg ze ook nog last van haar darmen. Het was niet meer te doen voor haar....

Lola was de tweede Notus-Me hond die bij Stephan en Linda 'een pootje mocht meehelpen' op hun zorgboerderij. Bella, uit ons B-nest, ging haar al voor. En Lola heeft nog drie jaar de tijd gehad om van Bella de kneepjes van het vak te leren. "Zij zijn onze belangrijkste therapeuten", werd wel eens gezegd. 

Lola, als pup, met Bella

Helaas moest de familie in 2017 afscheid nemen van Bella, en moest Lola het stokje helemaal overnemen. Maar daar kwam gelukkig al snel verandering in. In 2018 mocht zij haar kennis gaan delen met Elsa, een nieuwe huisgenoot, waar ze het verder ook prima mee kon vinden.

Lola (links) met Elsa in 2019

Wat mij bij bovenstaande foto opviel is dat Lola enorm leek op onze Taru, haar moeder. En schijnbaar had ze ook het fijne karakter van haar moeder geërfd. Stephan gaf aan dat zij aan Lola een hele lieve, betrouwbare en goede hond hebben gehad. Ze zullen haar nooit vergeten, evenals Bella die nog steeds in hun hart zit.

Wij wensen de familie (en hun clientèle) heel veel sterkte met het gemis van Lola. En bedanken hun voor alle liefde en zorg die zij heeft genoten tijdens haar leven. En een mooi leven heeft ze gehad. Ze was geliefd en werd gewaardeerd, ze heeft voetstappen achter gelaten in menig hart....

In Memoriam Kobus.....

 Gistermorgen hebben Bram en Margreet afscheid genomen van KOBUS, en dat kwam voor ons niet echt meer als een verrassing. Daags daarvoor hadden wij hun nog bezocht in hun vakantiehuisje, niet ver van Brucht vandaan. 

Wat een leuk weekje had moeten worden, verliep helaas wat minder leuk doordat Kobus al snel maagproblemen kreeg. De medicatie van de dierenarts, die ze maandag nog hadden geconsulteerd, bood helaas weinig verbetering. Wij zagen woensdag dan ook een Kobus die 'op' was. Hij reageerde nog wel even op onze komst, maar dat was het dan ook. Dat Bram en Margreet besloten Kobus 'los te laten' was alleen maar een daad uit liefde. Wij stonden daar volledig achter. Maar wat zal hij gemist worden....

Kobus was in ons D-nest de pup met het zwarte bandje. Margreet had aangegeven dat ze graag een reutje wilde hebben, maar vroeg zich ook af of ze wel een reu zou kunnen hanteren. Tot dan toe had ze altijd teven gehad. Maar ze zag het ook als een uitdaging, en wat heeft dat goed uitgepakt!

 Elf lange jaren waren zij een twee-eenheid (gelukkig was Bram geen jaloerse echtgenoot). En wat een boeiend leven heeft Kobus gehad met lange wandelingen, regelmatig ook in groepsverband, vakantiereisjes (en als hij niet mee kon: logeerpartijtjes bij vrienden, mét honden), als therapiehond in een verpleeghuis, of lekker geknuffeld worden door de kleinkinderen.

Toen Margreet het plan oppakte om Kobus aan te laten keuren als dekreu, werd het voor ons weer leuk om vanaf de zijlijn mee te kijken naar, en af en toe mee te werken in, het hele proces. En alle inzet werd ruim beloond: 5 nesten staan er als vader op zijn naam (in totaal 41 pups) waarvan 1 nest in Nieuw-Zeeland. Voor ons blijft het een wonderlijk idee dat aan de andere kant van de wereld de Notus-Me genen zich hebben verspreid. 

Margreet en Bram bedankten ons voor deze mooie hond met zijn gouden karakter, maar daar hebben ze natuurlijk zelf ook een groot aandeel in gehad. Wij willen hun juist bedanken dat zij Kobus zo'n super leven hebben gegeven, omringd met al hun liefde, zorg en toewijding. 

Wij willen hun ook heel veel sterkte wensen met het gemis, en verdriet. Kobus zal niet snel vergeten worden..... 

Jarige D-tjes....

Gisteren hebben 3 Musketiers van ons D-nest hun 11e verjaardag gevierd. Een mijlpaal waar we toch wel trots op zijn. 

We hebben alle baasjes een felicitatie gestuurd en kregen fijne reacties terug.

BALOE gaat nog steeds "stug door". Wat dat betreft heeft ze zich de Friese mentaliteit geheel eigen gemaakt. 

------------------------------------------

 

Ook LOLA doet het nog steeds goed, en sinds ze geschoren wordt is ze veel actiever. Geen last meer van die dikke vacht. Wel is ze in korte tijd behoorlijk doof geworden.... Ze kan het nog steeds prima vinden met Elsa, haar jongere huisgenoot. Die gedraagt zich nog echt als een pup...

-------------------------------------------------------

En dan KOBUS....., hij begint toch wel oud te worden. Heeft ook medicatie om het lopen nog wat makkelijker te maken. Maar goed, zolang hij nog geen pijn heeft...

--------------------------------------------------------

We hopen dat ze nog een tijdje meegaan, alle drie....

Afscheid van onze lieve Nuphar.....

 Afgelopen woensdag hebben wij afscheid genomen van NUPHAR..... De koek was op. Zijn koppie deed het nog prima, en tot het laatst toe bleef hij een Blij Ei, maar zijn lijf liet hem in de steek. 

Hij had artrose in de onderrug, en met medicatie konden we die pijn nog wel verhelpen. Maar hij werd ook steeds zwakker in de achterhand. Opstaan werd steeds moeilijker. En waar hij altijd om bewonderd werd: "Wat een mooie hond en wat is ie groot!", was voor hem nu juist een nadeel. Het kostte hem heel wat kracht om die 65 kg de lucht in te krijgen.....

Dinsdag, tijdens een korte wandeling aan de weg, zakte hij tot 3x toe door zijn achterhand. En toen was het me wel duidelijk. 's Middags gelijk bij de DA een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend. Die ochtend om 10.00 uur kreeg Nuphar zijn welverdiende rust......

's Middags hebben we hem naar het crematorium gebracht, en die zelfde middag is hij ook al gecremeerd. Donderdag hebben we hem weer "thuisgehaald"....

We weten dat we er goed aan hebben gedaan om hem "los te laten", maar wat deed dat ongelooflijk veel pijn. Het gemis is groot, en ook de leegte die hij achter laat (letterlijk en figuurlijk) 

Momenteel ben ik nog niet in staat om een uitvoerige 'In Memoriam' te schrijven. De tranen zitten bij mij nog te hoog.....

Nieuwe jaar 2025......

 De beste wensen voor iedereen!!!

In memoriam Elin....

 

Vrijdagmiddag kregen wij het nare bericht, van een zeer verdrietige Gerieke, dat zij die ochtend hun lieve ELIN hadden gevonden.... Naar alle waarschijnlijkheid een hartstilstand gehad in haar slaap. Zij en Herman waren totaal niet voorbereid op dit afscheid. De avond daarvoor had Elin nog lekker lopen dollen..., en nu dit.

Gerieke en Herman hadden een grote voorliefde voor twee hondenrassen: de Sint Bernard (Herman) en de Leonberger (Gerieke) En als je dan toch veel ruimte  en liefde hebt te bieden, waarom dan niet van beide rassen een hond nemen.....

In 2015 was Gerieke weer aan de beurt om een pup te kiezen, en kregen wij hun aanvraag voor een teefje uit ons E-nest. Uiteindelijk werd het dametje met het oranje bandje het nieuwe huismaatje van hun Sint Bernard Caya.

Helaas heeft deze vriendschap niet zo lang mogen duren. Tot groot verdriet werd er bij Caya, in 2016, een agressieve vorm van lymfeklierkanker vastgesteld..... In 2017 (Herman was weer aan de beurt om een keuze te maken) kwam Famke de gelederen versterken. De rollen waren nu omgedraaid en mocht Elin de kleine Famke onder haar hoede nemen.

Hele gelukkige jaren hebben die twee gehad, maar de laatste tijd werd dit geluk overschaduwd door grote zorgen om Famke. Zij wordt al een tijdje behandeld voor ernstige hartproblemen. Eigenlijk had men verwacht dat Famke eerder zou overlijden dan Elin. Maar binnen niet al te lange tijd zullen ze ook afscheid moeten nemen van Famke....

Wij willen Gerieke en Herman enorm bedanken voor al het goede wat ze gedaan hebben voor Elin, haar een fijn hondenleven hebben gegeven. Maar hun ook heel veel sterkte wensen, nu en voor straks. Want het zal al met al nog een hele verdrietige tijd gaan worden voor hun.

Elin & Famke: binnenkort weer samen.....💕🌈

Aanvulling: Maandag, 18-11-2024, kregen we te horen dat ook Famke is ingeslapen. Ze miste Elin enorm, was erg down sinds vrijdag, en wilde niet meer eten..... 

Wereld Dierendag....

Namens onze NUPHAR, onze haan KAREL en zijn Chickenladies: Een hele fijne dierendag voor alles wat vliegt, kruipt, loopt of zwemt....

Kale Lola....

 Het is al weer enige tijd geleden dat Stephan ons benaderde over de vacht van LOLA. Lola had duidelijk de dikke vacht van moeder TARU geërfd, en na de sterilisatie een echte castratenvacht gekregen. Het onderhoud daarvan werd steeds moeilijker, ondervacht raakte steeds meer vervilt, en volgens de trimmer bleef er nog één goede oplossing over: scheren. 

Stephan wilde graag weten hoe ik daar over dacht en hoeveel kwaad het kon voor de hond. Ik heb hem uitgelegd dat, als de trimmer het aangeeft, hij die raad beter kan opvolgen. Want als de vacht steeds meer vervilt krijgt Lola alleen maar steeds meer last van huidproblemen, e.d.  Oké, ze zal er niet mooier op worden door zo'n scheerbeurt, maar ze zal er wel veel gemak van hebben. En dat is ook wat waard op zo'n leeftijd (10 jaar) 

Dat stelde Stephan gerust, en later kregen we een aantal foto's van een kale Lola, en ze voelde zich inderdaad een stuk beter en had weer meer energie. En wat is nu belangrijker.....

Op de foto's: Kale Lola met huisgenootje Elsa, en op de achtergrond logeetje Nola (Berner Sennen)

D-nest 10 jaar.....

Vandaag vieren deze drie musketiers van het D-nest hun 10e verjaardag. Altijd weer een heuglijk feit wanneer een Leonberger in de dubbele cijfers beland. Dit is niet voor alle Leo's weggelegd, helaas......

Ook het D-nest bestond ooit uit 8 honden, en denken we in liefde terug aan de vijf die deze leeftijd niet hebben bereikt...

Maar vandaag feliciteren we de baasjes van LOLA, BALOE en KOBUS.

🎉🎵🏁