In Memoriam Kobus.....

 Gistermorgen hebben Bram en Margreet afscheid genomen van KOBUS, en dat kwam voor ons niet echt meer als een verrassing. Daags daarvoor hadden wij hun nog bezocht in hun vakantiehuisje, niet ver van Brucht vandaan. 

Wat een leuk weekje had moeten worden, verliep helaas wat minder leuk doordat Kobus al snel maagproblemen kreeg. De medicatie van de dierenarts, die ze maandag nog hadden geconsulteerd, bood helaas weinig verbetering. Wij zagen woensdag dan ook een Kobus die 'op' was. Hij reageerde nog wel even op onze komst, maar dat was het dan ook. Dat Bram en Margreet besloten Kobus 'los te laten' was alleen maar een daad uit liefde. Wij stonden daar volledig achter. Maar wat zal hij gemist worden....

Kobus was in ons D-nest de pup met het zwarte bandje. Margreet had aangegeven dat ze graag een reutje wilde hebben, maar vroeg zich ook af of ze wel een reu zou kunnen hanteren. Tot dan toe had ze altijd teven gehad. Maar ze zag het ook als een uitdaging, en wat heeft dat goed uitgepakt!

 Elf lange jaren waren zij een twee-eenheid (gelukkig was Bram geen jaloerse echtgenoot). En wat een boeiend leven heeft Kobus gehad met lange wandelingen, regelmatig ook in groepsverband, vakantiereisjes (en als hij niet mee kon: logeerpartijtjes bij vrienden, mét honden), als therapiehond in een verpleeghuis, of lekker geknuffeld worden door de kleinkinderen.

Toen Margreet het plan oppakte om Kobus aan te laten keuren als dekreu, werd het voor ons weer leuk om vanaf de zijlijn mee te kijken naar, en af en toe mee te werken in, het hele proces. En alle inzet werd ruim beloond: 5 nesten staan er als vader op zijn naam (in totaal 41 pups) waarvan 1 nest in Nieuw-Zeeland. Voor ons blijft het een wonderlijk idee dat aan de andere kant van de wereld de Notus-Me genen zich hebben verspreid. 

Margreet en Bram bedankten ons voor deze mooie hond met zijn gouden karakter, maar daar hebben ze natuurlijk zelf ook een groot aandeel in gehad. Wij willen hun juist bedanken dat zij Kobus zo'n super leven hebben gegeven, omringd met al hun liefde, zorg en toewijding. 

Wij willen hun ook heel veel sterkte wensen met het gemis, en verdriet. Kobus zal niet snel vergeten worden..... 

Jarige D-tjes....

Gisteren hebben 3 Musketiers van ons D-nest hun 11e verjaardag gevierd. Een mijlpaal waar we toch wel trots op zijn. 

We hebben alle baasjes een felicitatie gestuurd en kregen fijne reacties terug.

BALOE gaat nog steeds "stug door". Wat dat betreft heeft ze zich de Friese mentaliteit geheel eigen gemaakt. 

------------------------------------------

 

Ook LOLA doet het nog steeds goed, en sinds ze geschoren wordt is ze veel actiever. Geen last meer van die dikke vacht. Wel is ze in korte tijd behoorlijk doof geworden.... Ze kan het nog steeds prima vinden met Elsa, haar jongere huisgenoot. Die gedraagt zich nog echt als een pup...

-------------------------------------------------------

En dan KOBUS....., hij begint toch wel oud te worden. Heeft ook medicatie om het lopen nog wat makkelijker te maken. Maar goed, zolang hij nog geen pijn heeft...

--------------------------------------------------------

We hopen dat ze nog een tijdje meegaan, alle drie....

Afscheid van onze lieve Nuphar.....

 Afgelopen woensdag hebben wij afscheid genomen van NUPHAR..... De koek was op. Zijn koppie deed het nog prima, en tot het laatst toe bleef hij een Blij Ei, maar zijn lijf liet hem in de steek. 

Hij had artrose in de onderrug, en met medicatie konden we die pijn nog wel verhelpen. Maar hij werd ook steeds zwakker in de achterhand. Opstaan werd steeds moeilijker. En waar hij altijd om bewonderd werd: "Wat een mooie hond en wat is ie groot!", was voor hem nu juist een nadeel. Het kostte hem heel wat kracht om die 65 kg de lucht in te krijgen.....

Dinsdag, tijdens een korte wandeling aan de weg, zakte hij tot 3x toe door zijn achterhand. En toen was het me wel duidelijk. 's Middags gelijk bij de DA een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend. Die ochtend om 10.00 uur kreeg Nuphar zijn welverdiende rust......

's Middags hebben we hem naar het crematorium gebracht, en die zelfde middag is hij ook al gecremeerd. Donderdag hebben we hem weer "thuisgehaald"....

We weten dat we er goed aan hebben gedaan om hem "los te laten", maar wat deed dat ongelooflijk veel pijn. Het gemis is groot, en ook de leegte die hij achter laat (letterlijk en figuurlijk) 

Momenteel ben ik nog niet in staat om een uitvoerige 'In Memoriam' te schrijven. De tranen zitten bij mij nog te hoog.....

Nieuwe jaar 2025......

 De beste wensen voor iedereen!!!

In memoriam Elin....

 

Vrijdagmiddag kregen wij het nare bericht, van een zeer verdrietige Gerieke, dat zij die ochtend hun lieve ELIN hadden gevonden.... Naar alle waarschijnlijkheid een hartstilstand gehad in haar slaap. Zij en Herman waren totaal niet voorbereid op dit afscheid. De avond daarvoor had Elin nog lekker lopen dollen..., en nu dit.

Gerieke en Herman hadden een grote voorliefde voor twee hondenrassen: de Sint Bernard (Herman) en de Leonberger (Gerieke) En als je dan toch veel ruimte  en liefde hebt te bieden, waarom dan niet van beide rassen een hond nemen.....

In 2015 was Gerieke weer aan de beurt om een pup te kiezen, en kregen wij hun aanvraag voor een teefje uit ons E-nest. Uiteindelijk werd het dametje met het oranje bandje het nieuwe huismaatje van hun Sint Bernard Caya.

Helaas heeft deze vriendschap niet zo lang mogen duren. Tot groot verdriet werd er bij Caya, in 2016, een agressieve vorm van lymfeklierkanker vastgesteld..... In 2017 (Herman was weer aan de beurt om een keuze te maken) kwam Famke de gelederen versterken. De rollen waren nu omgedraaid en mocht Elin de kleine Famke onder haar hoede nemen.

Hele gelukkige jaren hebben die twee gehad, maar de laatste tijd werd dit geluk overschaduwd door grote zorgen om Famke. Zij wordt al een tijdje behandeld voor ernstige hartproblemen. Eigenlijk had men verwacht dat Famke eerder zou overlijden dan Elin. Maar binnen niet al te lange tijd zullen ze ook afscheid moeten nemen van Famke....

Wij willen Gerieke en Herman enorm bedanken voor al het goede wat ze gedaan hebben voor Elin, haar een fijn hondenleven hebben gegeven. Maar hun ook heel veel sterkte wensen, nu en voor straks. Want het zal al met al nog een hele verdrietige tijd gaan worden voor hun.

Elin & Famke: binnenkort weer samen.....💕🌈

Aanvulling: Maandag, 18-11-2024, kregen we te horen dat ook Famke is ingeslapen. Ze miste Elin enorm, was erg down sinds vrijdag, en wilde niet meer eten..... 

Wereld Dierendag....

Namens onze NUPHAR, onze haan KAREL en zijn Chickenladies: Een hele fijne dierendag voor alles wat vliegt, kruipt, loopt of zwemt....

Kale Lola....

 Het is al weer enige tijd geleden dat Stephan ons benaderde over de vacht van LOLA. Lola had duidelijk de dikke vacht van moeder TARU geërfd, en na de sterilisatie een echte castratenvacht gekregen. Het onderhoud daarvan werd steeds moeilijker, ondervacht raakte steeds meer vervilt, en volgens de trimmer bleef er nog één goede oplossing over: scheren. 

Stephan wilde graag weten hoe ik daar over dacht en hoeveel kwaad het kon voor de hond. Ik heb hem uitgelegd dat, als de trimmer het aangeeft, hij die raad beter kan opvolgen. Want als de vacht steeds meer vervilt krijgt Lola alleen maar steeds meer last van huidproblemen, e.d.  Oké, ze zal er niet mooier op worden door zo'n scheerbeurt, maar ze zal er wel veel gemak van hebben. En dat is ook wat waard op zo'n leeftijd (10 jaar) 

Dat stelde Stephan gerust, en later kregen we een aantal foto's van een kale Lola, en ze voelde zich inderdaad een stuk beter en had weer meer energie. En wat is nu belangrijker.....

Op de foto's: Kale Lola met huisgenootje Elsa, en op de achtergrond logeetje Nola (Berner Sennen)

D-nest 10 jaar.....

Vandaag vieren deze drie musketiers van het D-nest hun 10e verjaardag. Altijd weer een heuglijk feit wanneer een Leonberger in de dubbele cijfers beland. Dit is niet voor alle Leo's weggelegd, helaas......

Ook het D-nest bestond ooit uit 8 honden, en denken we in liefde terug aan de vijf die deze leeftijd niet hebben bereikt...

Maar vandaag feliciteren we de baasjes van LOLA, BALOE en KOBUS.

🎉🎵🏁

 

In memoriam Dali....

Maandagavond kregen wij het bericht dat die ochtend DALI was ingeslapen. Ze was al een paar dagen lusteloos en moe. Maar die ochtend kon ze niet meer overeind komen en bleek ze duidelijk pijn te hebben. De dierenarts is gelijk gekomen en die constateerde dat het goed mis was: een acute ontsteking aan haar baarmoederhals, die opengebarsten was met inwendig veel bloedverlies. Ze kon helaas niets meer doen voor Dali, en werd er gekozen voor euthanasie om haar verder lijden te besparen.

Dinsdag was voor de familie de eerste dag zonder de altijd geruststellende aanwezigheid, trouw en tomeloze liefde van hun fantastische en relaxte harige lobbes…, zo'n onwerkelijke en onvoorstelbare leegte.

Dali is eigenlijk altijd kerngezond en fit geweest. De trimster bleef zich ook altijd verbazen over hoe goed Dali eruit bleef zien op haar leeftijd, ze leek maar niet ouder te worden. En al helemaal niet in haar gedrag. Nog heel vaak speels en in voor een geintje.

Maar terugkijkend zijn ze ook blij dat veel of onnodig lijden Dali bespaard is gebleven, Ze hebben haar kunnen laten gaan in liefde. Dat paste haar en verdiende ze. "Ze bestond voor 95% uit liefde, de rest was haar😊....,", aldus de familie.

De familie bedankte ons voor het warme nest en de liefde die wij Dali hadden meegegeven. En die warmte voelden zij ook tijdens hun bezoekjes en in het contact met ons. Natuurlijk vinden wij het fijn dat zij dit zo hebben ervaren. Maar het is juist hun liefde, warmte en toewijding geweest waardoor Dali de hond is geworden die ze is geweest. En daar zijn wij hun heel dankbaar voor. Dali heeft een heel goed leven gehad....

Wij wensen de familie veel sterkte met hun verdriet. Dali zal enorm gemist worden.

Nuphar 9 jaar....

 

Vandaag viert NUPHAR zijn 9e verjaardag. Natuurlijk zijn we blij dat hij deze leeftijd heeft mogen bereiken, maar het is ook wel een dag met een grijs randje.... Vorig jaar waren en nog 7 E-tjes die hun 8e verjaardag vierden, maar daarna ging het ineens héél snel. De één na de ander verliet ons en vertrok over de regenboogbrug. Voor ons gevoel véél te vroeg, maar helaas.... Op zo'n dag denken we ook aan hen. 

En nu is het alleen nog zus Elin die wij kunnen feliciteren. Gelukkig gaat het met haar nog goed. Elin wordt wel strammer, vooral 's avonds met opstaan, maar verder gaat het nog supergoed, aldus Gerieke.

Ook met Famke, de 7-jarige Sint Bernhard,  gaat het goed. Ze heeft wel artrose, maar met medicatie gelukkig goed onder controle. Het is een geweldig stel samen.

Wat stramheid betreft: daar kan Nuphar ook over meepraten. Als hij té lang heeft gelegen komt hij wat moeilijk in de benen. Maar als er wat lekkers te halen valt...... 

We koesteren alle dagen dat hij nog bij ons is.