Afgelopen woensdag hebben wij afscheid genomen van NUPHAR..... De koek was op. Zijn koppie deed het nog prima, en tot het laatst toe bleef hij een Blij Ei, maar zijn lijf liet hem in de steek.
Hij had artrose in de onderrug, en met medicatie konden we die pijn nog wel verhelpen. Maar hij werd ook steeds zwakker in de achterhand. Opstaan werd steeds moeilijker. En waar hij altijd om bewonderd werd: "Wat een mooie hond en wat is ie groot!", was voor hem nu juist een nadeel. Het kostte hem heel wat kracht om die 65 kg de lucht in te krijgen.....
Dinsdag, tijdens een korte wandeling aan de weg, zakte hij tot 3x toe door zijn achterhand. En toen was het me wel duidelijk. 's Middags gelijk bij de DA een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend. Die ochtend om 10.00 uur kreeg Nuphar zijn welverdiende rust......
's Middags hebben we hem naar het crematorium gebracht, en die zelfde middag is hij ook al gecremeerd. Donderdag hebben we hem weer "thuisgehaald"....
We weten dat we er goed aan hebben gedaan om hem "los te laten", maar wat deed dat ongelooflijk veel pijn. Het gemis is groot, en ook de leegte die hij achter laat (letterlijk en figuurlijk)
Momenteel ben ik nog niet in staat om een uitvoerige 'In Memoriam' te schrijven. De tranen zitten bij mij nog te hoog.....