Halloween....

 Persoonlijk heb ik er niets mee, maar wie het leuk vindt: Heel veel plezier en spanning met Halloween....

Een nieuw voetenbankje....

 

De baas heeft een nieuw voetenbankje? Dat moet onmiddellijk gekeurd worden door de NKvT (Nederlands Keurmerk van Teckels):

* Staat het geheel stevig genoeg?

* Is de voetenplank groot genoeg?

* Is de bekleding wel zacht genoeg?

Kortom: alle service voor uw veiligheid en gemak......

(volgens ons is het voetenbankje goedgekeurd....)

Wekelijkse trimbeurt....

 Een Teckel borstelen gaat toch wel wat sneller dan een Leonberger. Was ik daar vaak een paar uur mee bezig, nu is het meestal in een half uurtje gepiept. Maar ben wel blij met de trimtafel. Toch maar aangeschaft voor dit manneke. Scheelt enorm voor mijn rug..... 

En RUFUS? Hij vindt het maar zo-zo..... Naar zijn mening is hij mooi genoeg en hoeft al dat gepoets en gekam niet...

Dierendag....

Bij ons is het alle dagen dierendag, maar vandaag een beetje extra.... 

Beenwarmers......

 Last van koude benen? Neem een Teckel.....

Zo waar.....

 Wij zijn weer blij met de hondenharen op de vloer......😉

1e clubblad NTC....

Henk helemaal trots. Hij heeft zijn 1e ledenblad ontvangen van de Nederlandse Teckel Club. Zo hebben we nu allebei ons eigen lijfblad, want ik blijf voorlopig gewoon lid van de LHCN. Ik vind mijn redactiewerk e.d. nog veel te leuk om te doen. En de Leonberger zit diep in mijn hart, maar eerlijk is eerlijk: een Teckel is ook erg leuk!

Regenachtige dag......

 Zo kom je een regenachtige dag wel door......

Het lijkt  mij in ieder geval lekkerder liggen dan dit.....😂

Van XXL naar Ieniemienie....(of te wel: een nieuw begin)

Wij hebben zo’n 40 jaar ons huis gedeeld met honden, waarvan 30 jaar met Leonbergers. De laatste 10 jaar ging ons Leo-bestand geleidelijk van 5 honden naar 1 hond, en in februari j.l. hebben wij afscheid moeten nemen van de laatste, onze lieve NUPHAR. 

En dan is het ineens héél erg stil en leeg in huis….. En ons huis bleef ook veel te schoon! Na verloop van tijd begon het weer begon te kriebelen. Maar gaan we opnieuw voor een Leonberger? Of een kleiner formaat hond? Pup? Herplaatser? Asiel?  

En toen zagen wij op Facebook de oproep van Hettie Meijeringh. Zij was op zoek, wegens trieste omstandigheden, naar een nieuw plekje voor Henkie v.d. Toogwijkhoeve, een standaard Teckel langhaar reu van ruim een jaar oud. 

Een Teckel…., daar hadden wij het ook wel eens over gehad. Hettie kennen we toevallig heel goed vanuit de Leonbergerwereld. Maar wij waren geheel onbekend met Teckels. Toch durfde Hettie het aan om dit kereltje aan ons toe te vertrouwen.

 

Maar eerst moest er weer van alles worden aangeschaft in Teckel-formaat: een mand, voer- en drinkbakje, tuigje en riem, etc., etc. En natuurlijk een roepnaam verzinnen, want twee Henkies in huis leek ons niet zo handig. 

Wij kozen voor de naam RUFUS vanwege zijn mooie rode vachtkleur. Maar achteraf hadden wij hem ook rustig Leo kunnen noemen, want zijn ego is minstens zo groot en stoer als een Leonberger....

Het heeft ons verbaasd hoe snel hij zich thuis voelde bij ons. Maar voor ons was het best even wennen, en dat heeft niet alleen te maken met het verschil in formaat. Natuurlijk extra opletten dat je er niet over struikelt, dus onze blik is nu wat meer naar de grond gericht. 

Wij hadden gehoord dat Teckels eigenwijs kunnen zijn, en het liefst de hele huishouding overnemen. Nou, dat klopt! Bij alles wat we doen kijkt hij toe of het zijn goedkeuring kan verdienen. En al heel snel heeft hij zich een stoel toegeëigend, als zijn troon, want dat was hij schijnbaar ook gewend in zijn vorige residentie….

Onze honden waren altijd goede eters, maar dit manneke overtreft allen daarin. Hij heeft ons dus aangeleerd om de stoelen bij de eettafel goed aan te schuiven, want anders vinden we letterlijk “de hond in de pot”……

Zijn vindingrijkheid doet ons verbazen. Denk je alles Teckel-proof te hebben gemaakt, worden we weer verrast. Zo zag hij tóch kans om in de kippenren te komen, en wat had hij een schik. Onze kippen hebben deze tornado gelukkig overleefd, maar de haan was not amused en houdt dat “rode monster” nog steeds scherp in de gaten. 

Hij woont al weer een aantal maanden bij ons en wij weten nu: Teckels hebben geen baas, maar personeel…. Maar we zijn blij dat we in dienst mogen staan van hem. Geen moment spijt gehad dat we voor hem hebben gekozen. Er gaat geen dag voorbij of we schieten in de lach om zijn gedrag. We hopen nog heel wat jaren van hem te mogen genieten. 

Het doek is gevallen......

Met het afscheid van Balou is er ook een einde gekomen aan het hoofdstuk: 

Notus-Me Leonbergers. 

Het was een tijdperk, een deel van ons leven, waar wij met plezier, maar ook met weemoed op terug kijken. 

De Leonbergers hebben voetstappen achter gelaten in ons hart.....